بندہ ٻدھݨے وچ ہک رب ہے۔۔۔۔ میخائل نعیمی

[Translation of the chapter four of the book; Mikhail Naimy (1948) The Book of Mirdad: A Lighthouse and a Heaven, Sader's Liberary, London)

بندہ ٻدھݨے وچ ہک رب ہے

بندہ ٻدھݨے وچ ہک رب ہے۔ ویلھا ٻدھݨا ہے۔ آکاش ٻدھݨا ہے۔ مَاس ٻدھݨا ہے اتیں ایں طرانح سبھے انوبھوتی[1] اتے وچیت ٻدھݨے وچ ہن۔ ما اے ڄاݨدی ہے جو ٻدھݨا آپ ٻال نئیں پر ٻال اے ڳالھ نئیں ڄاݨدا۔  

اڄاں تائیں بندے کوں اے سُدھ نئیں تھئی جو او ہک ٻدھݨے وچ ہے جیڑھا ہر ݙینہہ، ہر یُگ وٹیندا ریہہ ویندے۔ ایں ڳالھوں اوندی سُدھ ٻدھ وہیند وانگوں ہے اتیں اوندے لفظ ،جیڑھے اوندی ایں سُدھ ٻدھ دا پتہ ݙیندن، کݙاہیں وی سِدھی اتے صاف ݙس نئیں ݙیندے۔ ایں ڳالھوں اوندی ڄاݨ ہک کُہیڑ وچ ولہیٹی ہوئی ہے اتیں اوندا جیوݨ کہیں تُل[2] وچ نَہی۔ اے بندے دی اینجھی وبھرم[3] ہے جیڑھی اوندے چوپھیر کھنڈی ہوئی ہے۔

ایں طرانح بندہ مدد دی پُکار کریندے۔ اوندی چیک دی پڑڈو یُگ یُگ کنیں سُݨی ویندی پئی ہے۔ اوندے ݙُسکیں نال ہر شے سوگوار ہے۔ اوندے ݙسکیں نال ہوا سوگوار ہے، ساگر اوندے ہنجواں نال لوݨ بݨ ڳئے۔ بھوئیں اوندے مزاریں نال بھریج ڳئی ہے، سُرگ اوندی دعائیں نال گونگی تھی چکی ہے۔ ایں وجہ توں بندہ ہالی اپݨی اوں "میں"  دا مطلب نئیں ڄاݨ سڳیا جیڑھی اوندے کیتے ہک ٻدھݨا ہے اتے جیندے وچ ٻال ٻدھیا ہوئے۔

جئیں ویلھے بندہ "میں" آہدے تاں ایں لفظ دے ݙو ٹوٹے تھی ویندن: ہک اوندا ٻَدھݨا بݨ ویندے اتے ݙوجھی رب دی موت کنوں مُکت ہوند۔ سچ تاں اے ہے جو بندہ اکھنڈ دی ونڈ وچ لڳ ویندے، جݙاں جو رب کولہوں وی اے شکتی نئیں جو او اکھنڈ دی ونڈ کرے۔ بندے اپݨے ٻلپݨ وچ ہک اینجھی ونڈ دی منوت کریندے۔ بندہ ایں ٻلپݨ وچ اننت[4] دے خلاف یُدھ اتیں بھیڑی وچ جُتیج ویندے۔ او اے یقین کرݨ لڳ پوندے جو اے اننت اوندا ویری ہے۔

ایں بے میل بھیڑی وچ بندہ رَت دیاں ہنجوں اتے نیر وہیندے۔ جݙاں جو رب۔۔اوندا ما پیو۔۔مہر دی نگاہ نال اوندو ݙیہدا رہ ویندے۔ او (رب) چنڳی تراویں ڄاݨدے جو بندہ ہک گہرے پردہ دے ٹوٹے کریندا پئے جئیں اونکوں اپݨے آپ دے ہکڑپ کوں ݙیکھݨ کنیں اندھا کرݙتے۔اے بندے دی تقدیر ہے جو او بھڑے لڑے، پھٹو پھٹ  اتے بے ہوش تھی چھیکڑ وچ جاڳت بݨے تاں جو اپݨی "میں" دی ݙل کوں اپݨے ماس نال بھر اپݨی رت دی مُہر لاوے۔

ایں ڳالھوں، اے فقیرو، تساکوں خبردار کیتا ویندا پئے جو اپݨی "میں" دے ورتارے وچ کیری سواہ بݨ ونڄو۔ جے تائیں تُساں ٻدھݨے وچ رہ ٻال کوں ٻھُلئے رہسو، جے تائیں تُساں گھرٹ وچ نہ پہیسو، اُتلے تائیں تُساں بھوڳ وچ رہ اپݨے کیتے اینجھی موت بݨیدے رہسو جیڑھی سبھے ݙکھیں سولیں اُتے کُرک تھی ٻہندی ہے۔

(ٻولی وٹار شاکا ہاری)

---

[1] انو بھوتی۔۔۔sense

[2]  تُل۔۔۔۔۔balance

[3]  وبھرم۔۔۔۔۔confusion

[4]  اننت۔۔۔۔۔۔۔infinite